Terug in de Bananenrepubliek
Saludos desde Honduras a todos
Terug in het verre zuiden, ik was even vergeten dat het hier zo warm is. Maar ik begin eraan te wennen. Douchen met koud water is ook even anders, maar de hitte helpt wel. Hoe is het hier veranderd. Door de laatste aardbeving hier zijn er erg veel gebouwen vernield: de school, gezondheidscentrum, winkels, .... Maar alles is terug in opbouw nu.
Hoe goed voelt het om terug hier te zijn, al was het niet gemakkelijk om Justin achter te laten in de USA. Alletwee met tranen in de ogen, moeite om elkaar los te laten, maar het moest nu eenmaal. Hebben elkaar de hele tijd gebeld toen ik nog in Miami was, bijna 5 uur aan een stuk. Niet erg gemakkelijk om dan af te sluiten omdat de vlieger bijna vertrekt. Gisteren heb ik hem voor de eerste keer terug gehoord en hij heeft het niet gemakkelijk, deze keer was ik niet diegene die begon te wenen.
Maar hij is terug aan het werk na een weekje vakantie. Moet wel om 5 uur beginnen met werken en dat is niet gemakkelijk want hij staat niet graag vroeg op. Maarja, wie wel?
De reis zelf is goed verlopen, van Charlotte naar Miami wel erg veel turbulentie maar van Miami naar San Pedro Sula verliep vlotjes: mooi op tijd vertrokken en mooi op tijd aangekomen. Heb dan wel meer dan een uur moeten aanschuiven bij immigratie. En de familie van Justin aan het wachten op mij buiten, ze dachten dat ik niet meer kwam omdat het zo lang duurde. Maar uiteindelijk kwam ik dan toch door die deur. Van een warm welkom gesproken: letterlijk en figuurlijk!
Heb dan ook mijn nichtje gezien, Britany, ze is nu 7 maand en een echte prinses. In het begin een beetje bang maar nu laat ze me bijna niet meer los (alleen als ze honger heeft). Een van dewe dagen ga ik ook nog eens op bezoek bij de andere familie, op bezoek bij mijn petekindje. Kijken wat zij gaat zeggen!
Zo, zover het nieuws uit de bananenrepubliek!
Groetjes Stefanie
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}