Hey iedereen,

Ik weet dat ik de laatste tijd veel reflecties neerpen maar het zet me altijd weer aan het denken. En zoals een erg oud liedje van Samson en Gert zegt: we moeten samen leren samen leven. Dus ik zou graag die eerste stap zetten. Het is nodig dat mensen hun ogen openen voor de vele onrechten die gebeuren in deze wereld en niet alles is een-ver-van-mijn-bed-show. Dus hier gaan we dan ...

De visser

Een Amerikaanse bankinvesteerder, zat op de pier van een klein dorpje in de Caraiben toen een boot met 1 enkele visser aankwam. In de boot lagen verscheidene geelvintonijnen van groot formaat. De Amerikaan complimenteerde de visser over de kwaliteit van zijn vis en vroeg: 'Hoe langheeft het geduurdom ze te vangen' De visser antwoordde dat het maar een beetje tijd had gekost. De Amerikaan vroeg, ' Waarom blijf je niet langer uit om zo meer vis te vangen?' De visser zei dat hijvoldoende had om aande onmiddellijkebehoeften vanzijnfamilie te voldoen.

De Amerikaan vroeg: 'Maar wat doe je met de rest van je tijd? ' De visser zei: 'na het vissen, rust ik een beetje, speel ik met mijn kinderen, neem ik een siësta met mijn vrouw Maria. In de avond ga ik naar het dorpwaar ikwijn drink en gitaar speelmet mijn vrienden. Ik heb een aangenaam en druk leven! Hierop antwoordde de Amerikaan: 'Ik ben een Harvard MBA en ik zou je kunnen helpen.Je moet meer tijd besteden aan de visserij en met de opbrengst kan je een grotere boot kopen, met dezewinstkan je meerdere boten kopen en uiteindelijk zou je een hele vloot vissersboten hebben. In plaats van je vangst te verkopen aan een tussenpersoon kan je ze verkopen aan een groothandel en uiteindelijk kan je je eigen groothandel openen. Op deze manier kan je zelf de productie, verwerking en distributie controleren. Umoet dit kleine dorp verlaten en naar de hoofdstad trekken, van daaruit kan je je groeiende onderneming runnen.'

De visser vroeg: 'Maar hoe lang zal dit allemaal duren? 'Waarop de Amerikaan antwoordde, 'tussen de 15 en 20 jaar!' 'En wat dan?' vroeg de visser. De Amerikaan lachte en zei dat het beste deel nu kwam. 'Als de tijd rijp zou zijn om naar de beurs te trekken en alle aandelen van je bedrijf te verkopen aan het publiek. Je zal rijk worden, miljoenen hebben.' 'Miljoenen ... En dan?' vroeg de visser. De Amerikaan zei: 'Dan zou je met pensioen kunnen gaan.Jeverhuist naar een klein dorpje aan de kustwaar je tot laat kunt slapen, een beetje kan vissen, met je kinderen kan spelen, waar je een siesta kan nemen met je vrouw. Dat je elke avond naar het dorp kan gaan om wijn te drinken en waar je gitaar kan spelen met je vrienden.' Hierop zei de visser: 'maar is dat niet wat ik nu al heb!' ...

Moraal van het verhaal: hoevele verspillen hun leven op zoek naar geluk dat we al hebben maar vaak niet wordt gezien. Het ware geluk bestaat in het houden van wat we hebben en niet om het slecht voelen om wat we niet hebben. Geluk is een reis, geen bestemming ...

Iedereen maakt zijn eigen reis, zo ik ook de mijne. Ik ben gelukkig aan deze kant van de wereld en ik weet dat mijn mama en papa 100% achter mij staan, ook al is het soms moeilijk voor ons allemaal. Er zitten zovele lessen in het leven en een andere is: dat je niet alles kan hebben wat je hartje verlangt. Natuurlijk zijn er dagen dat ik liever in Belgie zou wakker worden, dat ik mama en papa eens graag zou vastpakken, dat ik nog eens graag aan de tafel zou zitten als iedereen van school komt om te horen hoe hun dag is geweest. Maar ik ben hier ook gelukkig. Een AFS-gezegde: het is niet beter, het is niet slechter, het is ANDERS!

Groetjes