Wat vliegt de tijd toch snel voorbij, we zitten alweer in 2011! Dus eerst en vooral maar eens een heel gelukkig nieuwjaar aan iedereen!

Ik verschiet er vaak van dat het al meer dan een jaar geleden is dat ik in België vertrokken ben. En om dan nog maar te zwijgen van wat er allemaal gebeurd is: goed en minder goed. Er zijn vele mensen die wensten: dat jullie 2010 maar snel vergeten en dat 2011 een beter jaar mag zijn! Ik haat het zo als ze dat zeggen. Het is geen gemakkelijk jaar geweest, maar er zijn ook zovele momenten die ik voor altijd koesteren wil, zovele momenten die ik voor altijd bij me wil dragen ook al waren ze minder goed. Alles heeft zijn of haar plaatsje binnen het jaar 2010. Vergeten doen we nooit!

Het is de laatste tijd weer erg druk geweest, vandaar de weinige updates. Er zijn de bezoekjes aan schoonmoeder, vrienden, de advocaat, ... en dat neemt toch wel wat tijd in beslag! Komt er nog eens bij dat ik tegenwoordig ook druk bezig ben met een kerkgroep (jongeren). Kerk? Ja hoor, jullie lezen het goed. Ik lees, ik zing, ik amuseer mij en overal waar ik ga, neem ik God mee! In de kerk vind ik rust, rust die ik nodig heb om elke dag weer verder te gaan. Het klinkt misschien raar, maar het is zo. Het wil niet zeggen dat in België de mis zo saai is, dat dat over heel de wereld hetzelfde is. Helemaal niet het geval hier! Ik nodig jullie allemaal uit om eens een keertje mee te gaan ...

Ondertussen is schoonmoeder ook weer verjaard (9 januari), had een speciaal cadeautje voor haar gemaakt. Omdat ze een winkeltje wil opstarten hadden Justin en ik beslist om wat geld te geven zodat ze kon starten. Ik wou het niet zomaar in haar handen duwen, ik wou een beetje orginaliteit dus heb ik er maar bloemetjes van gevouwen! Het heeft mij wel ongeveer 9 uur gekost om alles mooi af te hebben maar voor je schoonmoeder moet je het er voor over hebben he! Ze was er in ieder geval heel blij mee. Al dacht ze in het begin wel dat het echte bloemen, dus zo slecht heb ik het niet gedaan he! Ik had haar verteld dat vele mensen zo een boompje wel willen zouden planten in de hoop dat het groeide ... maar dat dat nooit het geval was. Op dat moment kwam ze er dan achter dat het geen bloemen maar geld was (fotos staan op facebook!). Om te feesten hadden ze mij gevraagd om piza te maken, ik ben er nu redelijk geoefend in maar ik had me niet echt verwacht aan de hoeveelheid. Maar liefst12 stuks (grote piza) zijn erzaterdagdoor mijn handen gemaakt. s' Avonds voelde ik mijn armen en handen nog niet meer. En als of dat nog niet voldoende was vroeg ze mij zondag om nog eens te komen. Heb er dan nog eens 8 gemaakt. Ik was werkelijk helemaal op ... Ik kan beter een pizazaak beginnen.

Hoe het met Justin is? Wel, die heeft het erg koud daar in het noorden. Er zijn vele dagen bij dat ze niet kunnen gaan werken. Hij werkt in de verfbusiness en als het vriest gaat dat natuurlijk niet zo goed. Verder heeft hij laten weten dat als we ons stukje grond hebben gekocht en de stenen hij terug komt naar hier. Dus misschien toch sneller dan 2 jaar!! Ik hoop het zo ... Wat mis ik hem, we hangen dag en nacht aan de telefoon. En vorige nacht is hij dan ook nog eens ziek geworden, wat er dan nog eens bijkomt. Het zijn momenten dat ik liever bij hem zou zijn: eten maken, zorgen dat hij zijn pilletjes pakt, genoeg drinkt en voldoende rust. Nu maak ik me toch wat zorgen want een man alleen ... Maar ja, hij leeft nog als dat jullie vraag beantwoord. En hij heeft het af en toe moeilijk nu hij alleen is: zijn broer weg, zijn papa vertrekt dit jaar ook en dan blijft hij echt helemaal alleen! Dus nog moeilijker, al hoop ik natuurlijk ook wel dat hij eind dit jaar al hier is. Al twijfel ik daar een beetje aan ... Maar hoop doet leven!

Groetjes Stefanie