Ey iedereen

Pff, dat mag ik wel eens zeggen. De afgelopen dagen zijn enorm vermoeiend en emotioneel geweest. Aan het superweekend van Kerstmis kwam een eind in mineur. Vrijdag hebben we voor een groot deel in familie doorgebracht. We zijn samen naar de kerk geweest en hebben daar ongeveer 4 uur doorgebracht! Gingen redelijk snel voorbij hoor, het gaat er nu éénmaal anders aan toe dan in België.

Om 10 uur 's avonds thuis gekomen om nacatamales te eten. Wat eten? Juist, nacatamales! Een nacatamal bestaat uiteen deeg van maïsmeel, water, olie en kruiden (knoflook, uien tomaten).De vulling van een nacatamal bestaat uit varkensvlees of kip, tomaten, rijst, knoflook, uien en aardappelen.De vulling kan ook olijven, rozijnen of verse chili bevatten.Dan wordt de nacatamal verpakt in een soort van bananenblad om deze een unieke smaak te geven, wordt vastgebonden en vervolgens gestoomd of gekookt voor meerdere uren. Hebben natuurlijk ook nagerecht gehad: dat was een soort van koek besmeert met 3 soorten melk! Heerlijk gewoon, om vingers van af te likken. Als dan iedereen zijn buikje vol heeft is het tijd om naar de disco te vertrekken! Dansen tot de voeten pijn doen of de ogen bijna toe gaan, maar toch nog ergens de energie vinden om door te gaan ...

Om 6 uur 's morgens zijn we dan naar huis gegaan. Maar daar ging het feestje voor enkelen nog steeds door! Ik heb mij in bed gelegd zonder ook maar van kleren te wisselen, net zoals de rest volgens mij! Zaterdag was het een vrijwel een rustige dag. Ik was natuurlijk superblij met het telefoontje van mama en papa. Deed goed ze nog eens te horen, was ook alweer eventjes geleden. En omdat het kerstdag lekker warm was, zijn we dan ook maar gaan zwemmen in het zwembad van Wendy. De krokodil hebben ze voor eventjes in de jacuzzi gezet. Hehe!! En wat doen we 's avonds? Dan gaan we toch naar de disco zeker. Maar niet zo heel lang, want Ronal, Dinia, Ana, Lee Jr. en Orlando zouden op zondagmorgen vroeg vertrekken. Terug naar Olancho!

Iets na dat de familie vertrokken was kregen we telefoon dat er iemand vermoord was dicht bij het strand (waar ook alle discotheken en bars liggen) en dat het waarschijnlijk om een neef van ons ging. Mijn schoonmoeder heb ik nog nooit zo snel op de fiets zien springen. Al snel kregen we natuurlijk de bevestiging dat het om onze neef Selvin ging. We zijn dan allemaal maar naar het strand vertrokken. Wat een vieze boel! Er zijn gewoon geen woorden voor, iemand daar op het midden van de straat te zien liggen: levenloos! En te bedenken dat we vrijdag nog hebben staan dansen in de discotheek! Zondag hebben we de hele voormiddag doorgebracht bij het strand, te wachten op politie, lijkschouwers en het 'CSI-team'. Daarna zijn we naar San Pedro Sula vertrokken om zijn lichaam te gaan opeisen, daar hebben we gezeten tot middernacht. Om 1 uur (maandagmorgen) zijn we richting Tegucigalpa vertrokken en daar zou Ronal ons opwachten. Een rit om niet te vergeten: 6 uur zitten naast een lijkkist. Brrr! En van Tegucigalpa naar Salama (Olancho) was het nog eens 6 uur! Nog eens naast de lijkkist! Er is dus niet veel in huis gekomen van slapen. Ook al omdat ze hier 'de koffietafel' de avond en nacht ervoor houden. Weeral geen slaap!

Na de begrafenis ben ik toch eventjes in bed gekropen, ik was gewoon op! En de dood en ik, is zowiezo al geen goede combinatie! Hebben gisteren de bus teruggenomen naar Omoa en gisteren laat eindelijk aangekomen. Wat er vandaag dan nog eens bijkomt: ik ben serieus ziek: koorts, verkouden, keelpijn, oorpijn, maagpijn, ... Het is afzien ...

Maar dat heb je er natuurlijk van als je niet voldoende kan slapen!

Trouwens: een gelukkige verjaardag aan mijn nonkel Peter en mijn nichtje Femke! xxx