Het was vannacht dan zover, nuja het moest er ooit van komen. Maar dit is wel heel erg vroeg. Emma en Tómas meldden zich aan.

Na het bezoek van de gynaecoloog gisteren heb ik mij nog gedouched, naar het toilet geweest. Justin heeft lekker gekookt, daarna nog een beetje tv gekeken en redelijk vroeg gaan slapen. Om half 11 maakt Justin mij wakker met de boodschap dat ik in bed heb geplast. Typisch mannen natuurlijk! Al verschoot hij toen hij erachter kwam wat het werkelijk was. Hij was helemaal van de kaart toen, dus hebben we zijn broer maar wakker gemaakt om ons naar het ziekenhuis te brengen. Het is niet zo heel ver van het hotel hier, een kwartiertje rijden. Maar op zo een moment duurt die hele rit een eeuwigheid. Pijn had ik niet, alleen een serieuze druk.

In het ziekenhuis aangekomen werd de gynaecoloog ook opgebeld. Die vertelde ons dat het beter was van naar een ziekenhuis te gaan dat gespecialiseerd is in prematuurtjes. Dat ziekenhuis lag in Washington. Een dikke 40 minuten rijden van het hotel, een goed uur rijden van het ziekenhuis waar we op dat moment waren. Omdat ze schrik hadden dat de twee gingen geboren worden tijdens transport naar het ziekenhuis in ambulance, hebben ze de grotere middelen ingevoerd. We zijn per helikopter naar een ziekenhuis in Washington gevlogen.

Daar hebben ze ons dan nog maar eens geprepareerd en natuurlijk een hele hoop dokters die aan het volgen zijn. Want het gebeurd niet elke dag dat er een tweeling geboren word op 23 weken en 5 dagen.

Om 5 uur 14 kwam Emma Yali ter wereld, tien minuten later volgde haar broertje Tómas Fabrizio. Piepklein natuurlijk. Emma weegt 560 gram en is 33 centimeter groot (klein), Tómas weegt 525 gram en is 31 centimeter groot. Dat maakt hem de lichtste en de kleinste van de twee. Voorlopig ons kakkenestje! De komende 72 uur zijn nu natuurlijk belangrijk, van cruciaal belang zoals de dokters zeggen. Ze gaan nog heel wat watertjes moeten doorzwemmen, maar de hele familie heeft ondertussen de kaarsjes al aangestoken. Ze zijn bij ons in gedachten, al hadden Justin en ik nu liever dat ze hier bij ons waren.

Het valt zwaar voor ons alletwee, ook al was het al redelijk te voorspellen dat ze vroeger gingen komen. Natuurlijk had niemand gedacht dat ze zich zo vroeg zouden aanmelden. We blijven natuurlijk hopen dat alles goed blijft gaan. Foto'tjes komen enkel op de babysite (zie linkenlijst) te staan en die zullen daar in de loop van morgen of in het weekend wel verschijnen. Het is voor ons nu redelijk moeilijk om ze te zien met al die buisjes en slangetjes, het zijn onze bengeltjes!

Groetjes Justin, Stefanie, Emma en Tómas