Waar te starten? Jullie zouden zeggen: 'bij het begin!' En dat klopt wel, maar is zoveel om te vertellen dat ik even niet waar te beginnen.

We hebben jullie al verteld over het hotel, hoe de kamer eruit zag. Dat moet ik dus al niet meer herhalen. Veel hebben we niet gedaan, vooral op de kamer gebleven en genoten van alle aandacht die ons gegeven werd. We zijn dan ook gebleven tot zondagavond, Justin heeft mij in de watten gelegd hoor. Zelf hebben we niets moeten doen: het eten werd ons gebracht en de afwas werd ook weer meegenomen. Heel leuk allemaal, zeker als je zelf niet moet staan koken.

Toch was het niet allemaal rezengeur en manenschijn. Vrijdagavond kregen we de foto's aan en Justin en ik hebben ze met alle aandacht bekeken. Zaterdagochtend wou ik de foto's weer eens zien en het viel me op dat er vele mensen niet waren op onze belangrijke dag. En hier begon het langzaam in te sijpelen. Justin en ik: getrouwd! Maar het was enkel hij en ik, waar was de rest? Het heeft me wel wat beziggehouden gedurende de dag, maar Justin heeft me wat kunnen afleiden van die hele gedachtengang. Zondagochtend sloeg het dan helemaal door. En omdat ik toch wel wat last heb van mijn hormonen bleven de tranen ook niet achter. En Justin mij maar troosten en eigenlijk niets dat ook maar kon helpen. Maar op één of andere manier is het hem toch weer gelukt van een glimlach op mijn gezicht te toveren.

Wat dan weer leuk was, wel om felicitaties te krijgen, de reacties op de fotos, ... Familie die vertelde dat er kaartjes op weg zijn en dat maakt mij dan weer erg nieuwsgierig! Mama heeft ook een groot koffer opgestuurd met cadeautjes voor de tweeling en ik weet dat de koffer is aangekomen. Maar aangezien we in Sterling, Virginia zitten heb ik nog niet kunnen zien wat erin zit. Dus ben curieus!!

Hoe het leven nu is met een ring om je vinger? Wel, niet veel anders dan ervoor. Maar het voelt wel goed om in de ochtend wakker te worden naast je man! Het klinkt raar: Justin is mijn echtgenoot. Hihi ... Hebben er zo veel over gebabbeld, zo lang op gewacht en die dag is voorbij gevlogen. Net al het hele weekend, onze wittebroodsdagen! Nu is het terug naar het normale leventje: Justin werken en ik zorg ervoor dat het eten klaar is als hij terug komt. Maar zou het niet erg vinden moest hij beslissen van enkele dagen bij mij te blijven. Tranen met tuiten toen hij vertrok vanmorgen. Maar ok, straks is hij alweer thuis en laat ik hem niet meer los voor hij weer moet vertrekken morgenvroeg!

Vele groetjes